Deja Vu...

Cumadan bu yana çarşambaya kadar günler nasıl geçti bilmiyorum...
Cuma günü sadece akşam üstü yarım saat denize girerek sezon açılışını yaptım... içim rahat... muhteşem bir koy, altın sarısı kumlar ve dibi tamamen kum olan bir deniz...
tatilde değilim ve de tatil için asla ayak basmayacağım bir yerdeyim:)))
Buna rağmen mutluyum...
Cumartesi günü grubun otele girişi ve bir koşuşturma ile geçti, akşam genel müdürümüzün açılış konuşması ve arkasından odada çalışma...
Pazar, pazartesi ve salı günleri de aynı tempoda geçti... Pazartesi gecesi saat 22:00'den 1.30 a kadar rapor hazırlama telaşı ile uykusuz kaldık, bunun acısını ise salı akşamı grubun gala yemeğinden sonra gece yarısı denize girmek ile çıkardık...
Sadece kafalar gözüküyordu deniz üzerinde... herkes ismini bağırarak söyledi ki kimler var denizda anlayalım diye...:)) o kadar komikti ki yumuşak ama büyük dalgaların üzerinde bir grup insan... dolunaysız bir gece ve zifiri karanlık deniz, sanki gemimiz batmış ve biz mahsur kalmışız gibi bir görüntü... ılık denizden sonra korkunç bir titreme ile havluya doğru kumlarda koşma telaşı...
Ertesi gün sabah körü kalktığımda ise inanılmaz bir boğaz ağrısı kapımı çaldı...
Akşamı zor ettim, hatta bir ara uyumak için odama çıkmak zorunda kaldım...
Diğer konu ise burada eczaneden ilaç aldırmak için 1 günün geçmesi gerekiyor... insanları biraz tembel:))
Bugün birinci grup çıkış yaptı ve ikinci grup geldi... açıkçası ikinci grubu dört gözle bekledim... daha çok tanıdığım olması birinci sebebim, ikincisi ise hepsi çok sıcakkanlılar... birinciler gibi soğuk ve ağır değiller...

Bu akşam gene açılış konuşması, ertesi gün 5 mile da bar gecesi... 2 gün sonra gala yemeği ile sosyal program deja vu olacak bizler için...
Buna kalbim dayanır mı bilemiyorum...

Sadece 23:00 olsun biran önce ve odama çıkıp uyuyabileyim...

Boğazım alev aldı...
Sanırım kalbimdeki alev biraz söndüğünden vucumda başka bir yer seçti kendine...
Pazartesi akşamına kadar bu şekilde toplantılara devam edemem... hemen iyileşmem lazım...