Arabamı aldım...

Gece zor uyumama rağmen, havanında serinlemesi ile artık balkon kapı ve pencerelerini kapatıp, bir değil iki pike ile yatmayı akıl edebildim nihayet...
Havaların ısınacağını söylüyorlar...
Bu şekilde de iyi esasında...

Oldukça yoğun bir gündü. Toplantıların birinden diğerine koşup durdum resmen...

Mevcut iş ile ilgilenme zamanıda akşama kalıyor bu durumda...

Akşam üstü kankamın servisinden aradılar...
Arabamın hazır olduğunu söylediler...
Direksiyon elektronik kart sistemi olduğundan yanmış...
Bunun içinde orjinal parçasının 2000 TL olduğunu düşünürseniz, araba için çalıştığımı da anlarsınız...

Bu dönemde çıkmasını bulabilmek bir şanstı... Bu seferlik yaver gitti diyelim...
Gene de şu üç gün boyunca beni yolda bırakmayan kankama milyon kere teşekkür ediyorum...
Aynı şekilde ilgisini ve arayıp sormasını ihmal etmeyen Mehmet'e de...

Bu dönemde bunları yapmayan insanları da düşünürsek... gerçek arkadaşlık, sevgi ve paylaşımın ne demek olduğunu daha net anlıyoruz...

Aileniz siz üzülmeyin diye özene bezene sizi büyütüyor, kılınıza zarar gelsin istemiyorlar... En ufak üzüntünüz onların üzüntüsü, sevinciniz onların sevinci...

Sonra ortam giriyor işin içine...
Tüm iyi niyetiniz ile insanlara karışıyorsunuz...
Siz üzmemek için çabalıyorsunuz, ama karşı tarafın algısı da tabii farklı olup sizi kırabilir davranışları ile...
Konuşarak herşeyin çözümü vardır...
Bazen konuşmalar davranışlara yansımaz... sonuçta bir yazılım değil... komutlar işlemez...
Kalbinizi açık tutarsınız...
Ortam bu...
Kırar geçirir sizi...
Kişi empatinin anlamını bilmez...
Bazen kırmamak için susar...
Bilmez ki suskunluk karşıya daha koyar...
Sonra düşünürsünüz...
Çocuk yapıp bu dünyaya, ortama katmaya gerek var mı?
Siz kendinizi koruyup kollamaya, tutunmaya çalışırken, onu bu yabani topluma sadece egonuz için mi bırakacaksınız...
Mücadele insanı olgunlaştırıyor, ama daha çok yıpranarak, değişime uğruyorsunuz...
Çoğu zaman bu değişimlere uğradığınız için seviniyorsunuz...
Ama yontulduğunuz için ayrıca da siz eski siz değilsiniz...

Sonuçta yıllar bambaşka bir ben ortaya çıkarıyor...

Ben i seviyorum, ama ben içinde üzülüyorum...

Yıllar yılları kovalarken, her gün bir önceki günden farklı yaşanmalı ve bir önceki günden daha iyi yaşanmalı...

Yoksa başka ben artık istemiyorum...