Sabah nedendir bilinmez 20 dakika dolmuş veya taksi bekledim...
Sonra çocuğun biri sokaktan çıkıp, önce yanımda durur gibi oldu, yavaş yavaş ters istikamete yürüyüp ön safhalara ulaşmak ister gibi bayağı bir mesafe atıp aramıza, nadir geçen taksiyi kaptı...
Yookkkk... Hiç sinirlenmedim:))
O kadar alıştım ki, kendinden başka kimseyi düşünmeyenlere...
En azından eskiden taksi bile paylaşılırdı... Ben olsam bekleyen kişiye sorardım... Ama o ben!
Akşam saatlerinde hava biraz serinlemiş...
Geç çıktım bugün...
Zaten erken çıkmak pek mümkün olmuyor, garip olan eskiden şirkette kaldığımda her saat batardı, çıkmak isterdim ama iş bitmediğinden sorumluluk vb gibi vicdan yapımdan kaynaklı durumlardan dolayı çalışır çalışır çalışırdım... Sonra da bu normal gelmeye başlamıştı...
Öyle bir hal almaya başlamıştı ki, iş olmadığında ki, bu sadece yaz aylarının birinde mümkündü, eve erken gittiğimde ne yapacağımı şaşırır duruma gelmiştim...
Şimdi öyle bir durum yok korkmayın...
Sadece zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum... Çok bir yoğunluk yok esasında...
Dönüş zamanı yani denizotobüsüne ulaşınca mesela bugün hiç bir şey yemediğim aklıma geldi ve bir uyku çöktü üzerime... Ağzımın yırtılması an meselesiydi... Yoksa çeçe sineği mi soktu bilemedim...
Muhteşem bir köprü manzarası vardı:)
Lacivert mavi ışıkları ile, pembe gri siyah gökyüzünün ışıltılarında, köprünün direkleri sis bulutları arasına saklanmıştı...
Tam fotograflık olmasına rağmen sırtımdaki ağırlık buna izin vermedi...
Uzun zamandır bilgisayar ile işim olmamasından dolayı, omuzlarıma düşen ağırlığı yol boyunca tolere etmem kolay olmadı...
Yarın karşıya geçmeyeceğim... Bu tarafta toplantılar var, o yüzden sabahtan yollara düşmeme gerek yok...
İşte bu güzel haber:))
Bu gece güzel bir uyku iyi gider... İnşallah uyurum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder