Tutmalıydım kendimi...
Tutamadım mı!!!...
"Kemiklerin camdan olduğundan pamuklar arasında yaşatmalıyız seni"
dendi bugün bana...
Kendimi tutsaydım, kayan gitmişti ellerimin arasından...zaten...
Tutmadım... Güneş gibi çıktı, ay gibi battı...
Sessizliğe gömüldük...
Tutmalıydım kendimi...
Tutmadım...
14 Aralık 2009 - Istanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder