Dün dündü ve bitti...

Yeni bir gün...

Sıfırladım...

Bir cümle sıfırladı beynimi...

O an şimşekler çaktı...

3 yıldır tanıdığım, yediğim içtiğim ayrı gitmeyen biri, bir durumda kendi gerçek yüzünü de ortaya serdi ve benim için bitti artık...

Kendisi ne düşünür bilmiyorum ama herşey çocuk oyuncağı değil bu hayatta...

Biz insanları kırmamak için, onlara zarar vermemek adına kendi kabuğumuzda bunu defalarca düşünürüz...

Ama diğerleri yap boz oynamayı seviyor...

İstediğiniz zaman insan hayatına paldır küldür girip istediğiniz zaman çıkmak...

Bu nasıl bir algı...

Bu nasıl bir insanlık...

Bu nasıl bir kültür...

Değer vermediğinizde inanın daha çok değer görüyorsunuz...

İnsanlara başta pislik gibi davrandığınızda daha çok kıymetiniz oluyor...

İnsan gibi davranırsanız harcanıyorsunuz...

Yapı meselesi, ben yapamam...

Neysem oyum...

Bir an önce çalışma süremin bitmesini istiyorum...

Bu şehirden gitmek istiyorum...

Bu yozlaşmış, ahlak-değer-insanlık kavramlarından uzak, kaybolmuş insanlar arasında yaşamak istemiyorum...

Bütün enerjimi, mutluluğumu yuttular...

Yeni bir güne başlamalıyım... yeniden...